Twee weken geleden was het Prinsjesdag waarin de Miljoenennota en Rijksbegroting voor 2022 aan de Tweede Kamer werden gepresenteerd. Het was bemoedigend om te zien dat de rode draad van de troonrede zich focustte op internationale samenwerking en solidariteit, waaronder versterking van wereldwijde gezondheid en het delen van vaccins met lage-inkomenslanden. Wat ook goed was om te zien is de erkenning van het demissionaire kabinet dat virussen zich niet aan landsgrenzen houden, en de noodzaak voor een internationaal plan van de regering om paraat te zijn voor de volgende pandemie.
Wat wilde ONE zien?
Om deze toezeggingen zo snel mogelijk in daden te worden zien omgezet pleitte ONE voor:
- Een volledige terugkeer naar de internationale doelstelling van een ODA van 0.7% van het BNI tegen 2025 voor ontwikkelingshulp
- Een volledige gefinancierde wereldwijde Nederlandse gezondheidsstrategie
- Het ondersteunen van economisch herstel van lage-inkomenslanden
Dus wat is er gebeurd?
Ook al was de taal in de troonrede veelbelovend, het beleid blijft achter. Het ODA – ofwel het Official Development Assistance – budget waaronder het grootste deel van de financiering voor wereldwijde gezondsheidszorg en economisch herstel vallen, ligt dit jaar rond de 0.53% van het BNI. Dit is niet alleen lager dan vorig jaar, het ligt ook ver van de 0.7% internationale OESO-norm.
Om recht te doen aan de toezegging van Nederland om zich in te zetten voor een wereldwijde gezondheidsstrategie moet zij zich opnieuw verbinden aan internationale verplichtingen omtrent ontwikkelingssamenwerking. Het staat ook in Nederlands eigenbelang. De pandemie is namelijk voor niemand van ons voorbij – zolang het virus niet overal onder controle is blijft de dreiging van nieuwe varianten bestaan, die ons opnieuw in een lockdown kunnen storten, economieën verlammen, en overal levens bedreigen.
Oké, helder. Hoe nu verder?
Het is cruciaal dat Nederland terugkeert naar een ODA van 0.7% van het BNI om fondsen zoals de Global Fund, Gavi, COVAX en de ACT-A – die levensreddende geneesmiddelen en vaccins helpen verstrekken aan de kwetsbaarste gemeenschappen ter wereld en ziektes, zoals HIV/AIDS, tuberculose, malaria en COVID-19 helpen bestrijden – adequaat te ondersteunen en financieren. Verder is dit ook geen politiek omstreden onderwerp: Zo is bijna driekwart (71%) van Nederlanders van mening dat covid-19 vaccins in een gelijk tempo en eerlijk over alle landen van de wereld verdeeld moeten worden en 69% is van mening dat lange termijn investeringen in internationale gezondheidszorg nodig is zoals blijkt uit een representatieve enquête van Validators.
Somme landen onderschreven een nieuwe doelstelling om tegen september 2022 70% van de bevolking in alle inkomenscategorieën te vaccineren. Dit zou de impuls kunnen geven die nodig is om de pandemie onder controle te krijgen – maar zoals uit de laatste analyse van ONE laat zien, zal de wereld dit doel niet bereiken tenzij het huidige tempo van wereldwijde distributie en productie van vaccins dringend versnelt.
Deze crisis wordt niet vanzelf beter, we moeten maatregelen nemen om toekomstige gezondheidsdreigingen in de hele wereld in te dammen, en we zijn hiervan bewust, zoals de troonrede aangeeft. Daarom moet ook Nederland een langetermijnstrategie op het gebied van wereldwijde gezondheid ontwikkelen, die bijdraagt aan de versterking van de gezondheidssystemen in het eerste jaar van het nieuwe kabinet.
Wat betekent dit voor ONE?
In de komende weken zal ONE zich focussen op het observeren van de begrotingsdebatten rondom internationale samenwerking en onze beleidsmakers bewust maken dat ze ervoor moeten zorgen dat de wereld goed uitgerust is om toekomstige uitdagingen aan te gaan. Om zo te zorgen voor:
- Dat Nederland haar belofte houdt aan de wereld door terug te keren naar ODA van 0.7% van het BNI tegen 2025;
- Het opvoeren van het tempo van het delen van vaccins om de doelstelling van 70% van de wereldbevolking te vaccineren te halen;
- Het steunen van een economisch herstelpakket voor lage-inkomenslanden door de begrotingsruimte te vergroten van de landen die het het moeilijkst hebben, door middel van het herverdelen van een deel, zo niet alle, speciale trekkingsrechten – beginnend met tenminste 25% voor het einde van dit jaar.
Ook al zitten we wereldwijd in dezelfde crisis, zitten we niet allemaal in hetzelfde schuitje; en sommige schuitjes zijn aan het zinken. Niemand is veilig is todat we allemaal veilig zijn en daarom moeten we samen werken aan een einde van de pandemie, voor iedereen, overal.