ONE World - een wereldwijde pandemie vraagt om een wereldwijde response

De afgelopen maanden waren intens, maar ik zie nu wel meer eenheid in de wereld. Dit raakt onze mensheid en dat spreekt iedereen aan, ongeacht onze afkomst. Als we oog in oog staan met een gemeenschappelijke vijand, verliezen de kunstmatige structuren die zijn bedoeld om ons te verdelen – ras, kleur, cultuur – hun betekenis.

Mijn moeder is een verpleegkundige én 65 jaar oud. Ik ben bang dat ze besmet raakt met COVID-19. Ze blijft naar haar werk gaan om anderen te helpen. Hoewel ik bang ben dat ze ziek wordt, ben ik ook trots op het werk dat ze doet. En op de manier waarop ze zich inzet voor mensen in nood. Als we allemaal ons steentje bijdragen, dan redden we het zeker.

In Vancouver is er bij sommige ziekenhuizen om zeven uur ’s avonds de ploegenwissel. Er is een initiatief dat enorm is gegroeid, waarbij mensen rond die tijd op hun balkons verschijnen met geschreven aanmoedigingen, op potten en pannen slaan, juichen, klappen en hoorns laten blazen. Zo tonen ze hun respect aan deze fantastische mensen, die elke dag opnieuw hun leven voor ons wagen.

Ik wil alle mensen bedanken die zich inzetten voor onze samenleving: artsen, verpleegkundigen, apothekers, medewerkers van supermarkten, bestuurders in het openbaar vervoer, vliegveld medewerkers, en iedereen die voorrang geeft aan het algemeen belang.

Mijn schoonvader vroeg ons of we hem onze naaimachine konden lenen. Hij is achterin de 80 en niet zo goed ter been, maar heeft een sterke wil om te helpen, al sinds hij kind was tijdens de Tweede Wereldoorlog. In één nacht leerde hij de machine te gebruiken. Nu maakt hij volop mondmaskers voor de hele buurt, die hij gratis weggeeft.

COVID-19 heeft een golf aan crisissen in gang gezet – op ecologisch, sociaal, medisch en economisch gebied. Maar het dwingt ons ook om na te denken over de manier waarop we met elkaar omgaan. En we beseffen ineens heel goed dat we allemaal in hetzelfde schuitje zitten. Het is nu met ons allen, tegen het virus.