Door Hussein ‘Suud’ Mohamud
Het leven in het Dadaab vluchtelingenkamp in Kenia – het grootste vluchtelingenkamp ter wereld – was heel onzeker. We mochten niet zomaar het kamp uit. Naar school kunnen gaan was een privilege.
Helaas ging of kon niet ieder kind naar school. Sommige ouders zagen niet in hoe belangrijk onderwijs is. Sommige kinderen zijn hun ouders verloren in de burgeroorlog in hun thuisland en wonen nu bij verre familieleden. Kinderen van minderheidsgroeperingen kúnnen soms niet naar school; ze worden gediscrimineerd en andere kinderen zijn gewelddadig tegen hen. Kinderen met speciale behoeften hebben geen toegang tot onderwijs vanwege sociaaleconomische en culturele factoren.
Het Dadaab vluchtelingenkamp in Kenia (Foto: ONE)
Mijn ervaringen in het Dadaab kamp
Toen ik voor het eerst naar de basisschool ging, was de school gemaakt van takken en modder. De klaslokalen zaten tjokvol: in ieder lokaal zaten tot wel 160 kinderen. Leerlingen zoals ik hadden geen schoolspullen en het ontbrak aan goed getrainde leraren. Tijdens regenbuien hadden we geen dak boven ons hoofd. Ondanks al deze uitdagingen wisten we dat onderwijs onze enige hoop was om te ontsnappen aan de armoede.
Geschoold worden in een hele moeilijk en ruige omgeving heeft me geleerd om goed mijn best te doen en om kansen te pakken. Mijn onderwijs, ervaringen en identiteit hebben me de kracht gegeven om mijn verhaal te delen. Zonder het weinige onderwijs dat ik heb gekregen, zou ik niet de persoon zijn die ik ben vandaag de dag.
Photo credit: Andy DelGiudice/ONE
Geluk: onderwijs in de VS
Ik had het geluk te behoren tot de paar procent van de vluchtelingen dat een nieuw leven mocht beginnen in een land zoals de Verenigde Staten. Er zijn vele individuen die hard hebben gewerkt om mensen zoals ik te helpen. Daarom ben ik dankbaar dat ik de stem mag zijn van miljoenen vluchtelingen over de hele wereld, zodat zij toegang kunnen krijgen tot onderwijs en een betere toekomst.
Wereldleiders hebben de verantwoordelijkheid en het mandaat om hun macht en invloed te gebruiken om het leven van vluchtelingen te veranderen. Zij kunnen vluchtelingen voorzien van de nodige middelen, door goed beleid te hanteren en door op te komen voor hun rechten. Als wereldleiders geen actie ondernemen, dan zullen zij falen in hun verantwoordelijkheden. Zonder onderwijs voor vluchtelingenkinderen loopt een hele generatie de kans op een betere toekomst mis.
