Door: Roxy Philson
Malala Yousafzai had volledig gelijk toen ze vorige maand Nigeria bezocht en de noodtoestand in het onderwijs uitriep. We kunnen en moeten echter verder kijken. De situatie in Nigeria is inderdaad extreem. Maar als we echt eerlijk zijn, kunnen we alleen maar vaststellen dat er wereldwijd een onderwijscrisis is voor meisjes.
Momenteel schreeuwt die nog in stilte om onze aandacht. Maar wij moeten de crisis een stem geven voordat dit onrecht de toekomst van een volledige generatie vernielt, en alle geboekte vooruitgang en vrede op vele fronten ongedaan maakt.
Misschien is het grootste probleem in de wereldwijde onderwijscrisis wel dat – hoewel we het belang ervan allemaal inzien – het gebrek aan onderwijs niet te zien is op het nieuws of in onze newsfeed. Het is een langzaam, relatief geruisloos, maar extreem verlies aan kansen.
(Foto credit: Sam Vox/ONE)
Als activist werkte ik rond dodelijke ziektes zoals hiv, malaria, pneumokokkeninfecties en rotavirus. Hoewel er meer moet worden gedaan rondom deze kwesties, is de ernst van deze ziektes makkelijker over te brengen op het grote publiek en politici. Slechte onderwijssystemen leveren geen directe dodenaantallen op, die kunnen aanzetten tot dringende actie.
Maar de feiten dringen ons wél aan tot actie: 130 miljoen meisjes krijgen geen onderwijs en een half miljard vrouwen kan niet lezen of schrijven. Miljoenen meisjes gaan wel naar school maar leren er nagenoeg niets of weinig zinvols. Vooral gezien de eisen van de toekomstige arbeidsmarkt – en de focus op natuur en wetenschappelijke vakken in het bijzonder.
Als de feiten ons niet tot actie aanzetten, doen de mensen en hun verhalen dat wél. Een verhaal dat me onlangs diep raakte, is dat van Amina, een twintigjarige vrouw in Noord-Nigeria. Het liefste geeft deze alleenstaande weduwe van zes haar kinderen het onderwijs dat de overheid en een internationaal systeem aan kan bieden. Helaas is in dit gebied ook Boko Haram aanwezig, welke een dystopische visie op onderwijs heeft. De vraag die ons allen bezighoudt, is: wie zal Amina’s kinderen onderwijzen?
(Foto credit: Sam Vox/ONE)
De bevolking van Nigeria zal de komende generaties verdubbelen, net zoals de rest van Afrika. De vorige generatie is ook al verdubbeld. Die jeugdexplosie vraagt om investeringen, zodat deze generatie voor vooruitgang en wereldwijde economische groei kan zorgen en niet verloren gaat aan woede, frustratie en massale immigratie dat conflicten aanwakkert en voortuitgang stagneert.
Lijkt dit allemaal overweldigend? Het goede nieuws is dat er nu financieringsmechanismen zijn die op zoek zijn naar investeringen om voor onderwijs voor deze kinderen tezorgen. Het Global Partnership for Education en Education Cannot Wait zijn klaar om hun goede werk uit te breiden, met extra financiering van de Wereldbank en een voorstel voor een nieuwe International Financing Facility for Education.
Zoals veel sectoren binnen de ontwikkelingssamenwerking, is er een veelvoud aan initiatieven die meer op één lijn zouden moeten worden gebracht en meer verantwoording zouden moeten afleggen, aan de hand van heldere, open, realtimedata. Maar we gaan wel langzaam de juiste richting op.
(Foto credit: Sam Vox/ONE)
Natuurlijk moet het leeuwendeel van het leiderschap vanuit de Afrikaanse regeringen zelf komen. Zij moeten kunnen aantonen dat de belastingen die in hun land worden betaald, gebruikt worden voor onderwijs voor hun burgers. Kwalitatief goed onderwijs voor de volgende generatie is essentieel in elke samenleving en voor de wereldwijde gemeenschap. Daarom was het goed om te zien dat president Sall van Senegal en president Macron van Frankrijk aankondigden dat zij de aanvulling van het Global Partnership for Education, samen zullen voorzitten in Dakar op 8 februari 2018. Wanneer leiderschap zich afstemt op internationale steun en zich focust op resultaten voor Amina en haar kinderen, betekent dat een betere toekomst voor iedereen.
Dit zal niet lukken door goedbedoelde wishful thinking, noch met iets meer geld voor de ‘kleine garnalen’, en zelfs niet door nog een nieuw proefproject. Om de crisis op de juiste schaal aan te pakken, moet onderwijs voorop staan, met innovatieve oplossingen, en moeten er risico’s worden genomen. Onderwijs moet worden gezien als een cruciaal thema voor de Werelddoelen. Want het is binnen het onderwijs dat de strijd om vooruitgang en vrede voor iedereen écht plaatsvindt. Help ons alstublieft om aan de alarmbel te trekken voor de onderwijscrisis en 130 miljoen meisjes een kans te geven om naar school te gaan.
