Deze blog is geschreven door Jeugdambassadeur Ronald
Met deze woorden liepen wij als jeugdambassadeurs op het winkelend publiek in Utrecht af. We wilden namelijk de mensen bedanken, bedanken voor hun inzet tegen extreme armoede. ‘Maar hoe helpen we dan?’ was een veel gestelde vraag. Het antwoord daarop is simpel: door belasting te betalen, hebben we namelijk állemaal bijgedragen aan de strijd tegen extreme armoede.
Zomaar op mensen afstappen was toch wel spannend. Je vraagt natuurlijk niet elke dag een wildvreemde om een knuffel. Gelukkig waren de reacties vooral positief! Een enkeling vond de vraag een beetje verwarrend of vreemd, en liep met een keiharde nee door. Maar veel mensen op straat vonden het een leuke actie en wilden vooral weten waarom we dit deden, waardoor we interessante gesprekken met het winkelend publiek van Utrecht over ONE hebben gehad.
We zijn als ONE erg blij dat in de afgelopen 25 jaar het aantal mensen dat leeft in extreme armoede is gehalveerd. Zonder ontwikkelingssamenwerking was dit nooit gelukt. Op dit moment leeft ongeveer 10% van de wereldbevolking in extreme armoede (750 miljoen mensen), terwijl 25 jaar geleden dat ongeveer 40% (2 miljard mensen) waren. In sub-Sahara Afrika blijft extreme armoede echter nog steeds een hardnekkig probleem. ONE vraagt daarom om steun van wereldleiders aan mensen in extreme armoede.
Naast de halvering van extreme armoede, zetten de leden van ONE zich ook in om voorkombare ziektes de wereld uit te helpen. En dankzij jullie zijn we goed op weg. Dit zijn slechts enkele van de fantastische resultaten behaald in 2015:
- Door vaccins beschikbaar te maken, worden ziektes als hiv/aids, tuberculose en malaria de kop ingedrukt en worden er jaarlijks 2.5 miljoen levens gered.
- 1 miljoen meisjes en vrouwen kunnen gebruik maken van anticonceptie naar
hun keuze - 40 miljoen jongeren in de armste landen seksuele voorlichting gekregen.
Maar we zijn er nog niet. Er moet nog veel gedaan worden om de allerarmsten te helpen. Scholing, gezondheidszorg en schoon drinkwater zijn voorbeelden van dingen die in ons land als vanzelfsprekend beschouwd worden, maar waar in de allerarmsten landen nauwelijks sprake van is. Door het ontwikkelingsbudget efficiënter te gebruiken en door er zeker niet op te bezuinigen, weet ik zeker dat we nog beter kunnen bijdragen aan een betere wereld. En dat is wel een knuffel waard toch?